Beni görüyor musun?
24 yıl oldu senin bıraktığın boşluğa geleli.
Burnum sana benziyor,
Kulaklarımız aynı.
İnadımı da benzetir bazen annem ama,
İnat zaten aile yadigarı.
Görsen, nasıl izlerini taşıyor
Senden sonra doğanlar.
Kiminin ağzı, kiminin burnu,
Kiminin kaşı, kiminin gözü.
Görsen Abi, nasıl uzağım aslında herkesten.
Herkes de benden.
Olması gerektiği kadar yaşıyorum.
Olması gerektiği kadar konuşuyorum.
Soğuk, sessiz, karanlık, uzak...
Bunlar elimde kalanlar.
Abi?
Anneme ya da babama bağırırken
İçime dolan suçluluk
Sensin, değil mi?
Beynimde yankılanan uğultuyu da
Sanırım sen yapıyorsun.
Oralardan bir yerden
"Ben zaten yokum.
Sen bari doğru davran" diyorsun.
Bana deli diyecekler ama
Duyuyorum.
Buralara geliyorsun bazen değil mi?
Beni görmeye geliyorsun.
Geldiğinde, varlığını hissediyorum.
Seni hissediyorum.
Sık sık rüyalarımıza gel Abi, olur mu?
İşine karışmak gibi olmasın ama,
Ablamın rüyasına giderken anneannemi de al,
Onu çok özlüyor, seni özlediği gibi.
Görsen herkes nasıl büyüdü.
Çağatay üniversiteye başladı.
Gizem lise sonda, staj yapıyor.
Alper hala Antalya'da
Ama Sinan askerden döndü.
Ege bu yıl okula başladı,
Ela ve Yiğit de ikinci sınıfa.
Eda'yı görsen ısırmaya doyamazsın.
Kim bilir nasıl severlerdi seni.
Sen kim bilir nasıl severdin bizi.
Keşke sen de yanımızda olsaydın Abi.
Dünya bu kadar üzemezdi beni,
Bi kardeşim deyip sarılsaydın.
Bi saçımı okşasaydın.
Traş olunca ilk bana öptürseydin yanaklarını,
Bisiklete binmeyi öğretseydin,
Birlikte maç seyretmeye gitseydik,
Bi sarılsaydın, kardeşim deseydin...
Abi, hep yüreğimizdesin, hep bizimlesin, biliyorum.
Ama yine de,
Keşke işte.
- Bursa
